بروال الأهواز:

یک ماهی بود که از «زبیده»، کارگر عرب که در امور خانه و نگه‌داری بچه‌ها به من کمک می‌کند، خبری نداشتم.

 زبیده زن مطلقه‌ای است که از سر ناچاری در خانه این و آن کار می‌کند و گاهی مابین زمان استراحت، با من درد و دل می‌کند. این درد و دل‌ها، دریچه نگاه من به زندگی مردم عرب  حوالی شادگان و بندر امام خمینی است.

می‌دانستم با وجود میان‌سال بودنش، به این علت که از همسرش طلاق گرفته از سوی مردان خانواده‌اش زیر فشار روانی زیادی است. بعد از یک ماه، وقتی سر و کله‌اش پیدا شد، حال و روز خوشی نداشت. چشم‌های گود رفته و صورت کبود شده‌اش نشان می‌دادند کتک خورده و وقتی اصرار مرا دید، شلوارش را بالا کشید؛ از ساق پا تا ران‌های زبیده، یک دست کبود بود.